Thakhek loop dag 1 & 2

Na een lange busrit van 13 uur zijn we eergister eindelijk aangekomen in Thakhek, de beginplaats van de 450 km lange loop (lees loep).

Toen we om 13.00 uur eindelijk een motor hadden gehuurd, was het tijd om te gaan. Maar dat kan natuurlijk nooit helemaal zonder problemen gaan. Anne was namelijk haar schoenen vergeten in Vang Vieng, het vorige dorp waar we zaten. We zijn dus eerst op zoek geweest naar een paar schoenen voor Anne, want dat is best handig als je moet schakelen en de wegen niet al te best zijn. Helaas is dat niet gelukt.

Uiteindelijk zijn we om 14.00 uur uit Thakhek vertrokken. Eigenlijk een beetje te laat om te komen tot het punt waar we wilden komen. Dat hebben we helaas ook niet gehaald, maar we hebben in een prima guesthouse geslapen. Althans dat dachten we op het eerste gezicht. De kamers waren prima, alleen stonden ‘s nachts de springveren tussen je ribben. Dat was iets minder comfortabel dus.

Vandaag zijn we half 9 vertrokken van ons guesthouse en hebben we nadat we pijn in ons ogen kregen van het rijden toch maar even een pauze genomen. Na onze pauze zijn we naar een cave gereden. Eenmaal binnen was het pikkedonker en hebben we ons met onze zaklamp van onze telefoon voortbewogen. Nadat we dachten de hele cave te hebben gezien, kwamen wat mensen ons tegemoet lopen en werd ons verteld dat er lampen aan konden. Nog geen 2  minuten later stonden de lampen aan en konden we de cave pas echt zien! En wat was deze mooi! Nu zijn we wel 2 keer zo lang in die cave geweest.

Toen we de cave uitkwamen was het helaas bewolkt en hebben we ook wat regen gehad. Vlak voor de zon onderging hebben we nog de cool pool bezocht. Kristalhelder blauw water met groen en bergen op de achtergrond. 

Het was dus al avond en we hadden natuurlijk weer geen guesthouse op het oog, want wat is er nou leuker om niks te plannen en wel te zien waar je beland?! Na anderhalf uur in het pikkedonker te hebben gereden, hebben we eindelijk een guesthouse gevonden. Van buiten ziet het er prima uit en van binnen op zich ook. Het enige is dat we geen douche hebben en geen wc hebben. We plassen in een gat in de grond en onze douche is een bak water met een pannetje die je over je heen moet gooien (en nee, dat is alles behalve warm). En oh ja, het bed is net een steen, maar met 2 dekbedden erop is het wel te doen (hoop ik).

Eenmaal gesetteld in ons heerlijke stulpje werd het maar eens tijd om wat te gaan eten. Gelukkig hadden we alle keuze en zijn we uiteindelijk voor een noedelsoep gegaan, want dat was het enige wat dit dorp ons kon schenken. We hebben onze rijkgevulde maaltijd aangevuld met wat chips en koek, omdat er verder niet veel meer te halen is. Lekker gezond ook!

Na ons avondmaal zijn we even bij de kermis in het dorp gaan kijken. Deze bestond uit  welgeteld 1 draaimolen en een kraampje met ballonnen die je stuk moest gooien met dartpijlen. Ik zei wel dat wij bij de kermis in het dorp gingen kijken, maar eigenlijk keek het dorp bij de kermis naar ons. Ze zien hier natuurlijk nooit van die gekke blonde blanke verschijningen, dus dat was een hele happening voor de inwoners.

Toen we terug naar ons guesthouse liepen, werden we gevolgd door wat kinderen. Eenmaal in onze kamer bleven ze bij ons voor de deur wachten en kregen we sigaretten aangeboden van 3 jongetjes van een jaar of 8, die er overigens zelf even eentje opstaken. Nadat we de deur dicht hadden gedaan kregen we sigaretten en een aansteker onder de deur doorgeschoven. Hartstikke lief, maar bedankt!

Tijd om te slapen nu, want morgen staat een lange tocht voor de boeg. We moeten nog zo’n 176 km voordat we terug zijn in onze beginplaats. Dat willen we graag morgen doen, dus gaat de wekker al om 6 uur!

Foto’s volgen zodra ik WiFi heb!

Liefs!