Inle Lake dag 2, tussenstop Kuala Lumpur en terugvlucht naar huis!

Daar is ‘ie ein-de-lijk lieve mensen, mijn allerlaatste blog!

M’n laatste dag aan het Inle Lake heb ik een fietsje gehuurd en ben ik wat rond gaan fietsen. Alleen was ik binnen 2 uurtjes alweer terug, omdat ik geen puf had om te fietsen en er geen vering in de fiets zat, dus ik alleen maar aan het schudden was op de goede Aziatische wegen.

Diezelfde avond heb ik de nachtbus naar Yangon gepakt, waar 2 dagen later mijn vliegtuig naar Kuala Lumpur zou gaan. Ik had een hostel vlak bij het vliegveld geboekt, zodat ik er eventueel lopend heen kon. Ik was namelijk bijna door m’n geld heen en het is niet mogelijk om met je ING-pas geld op te nemen in Myanmar. Het resultaat: ik heb 4 avonden geen avond kunnen eten, maar gelukkig had ik ook niet zo’n trek.

Na 14 uur was ik eindelijk in Yangon aangekomen. Ik kon gelukkig gelijk m’n kamer in, dus heb de hele dag geslapen. Weer een dagje minder... Mijn laatste dagen bestonden voornamelijk uit slapen. Ik weet niet wat het was, maar ik was echt intens moe. Ik heb mijn laatste 3 dagen zo’n 14 uur per dag geslapen.

Drieëntwintig december ging dan eindelijk mijn vliegtuig naar Kuala Lumpur, waar ik nog 1 nachtje zou slapen en dan door naar huis zou vliegen. Ik boekte een capsule op het vliegveld, dus kon zo vanaf het vliegtuig m’n bedje in!

De volgende ochtend keek ik even aan hoe ik mij voelde en besloot ik na niet zo’n hele goede nacht toch Kuala Lumpur in te gaan en m’n laatste geld te spenderen. Ik kocht kerstcadeautjes voor de hele familie en was klaar om weer terug naar huis te gaan!

Diezelfde avond zat ik in het vliegtuig naar huis en wat was dat een heerlijk gevoel. Ik had er zóveel zin in! Sinds mijn terugticket geboekt was, heb ik stiekem een beetje zitten aftellen tot ik naar huis ging. Ja, daar heb je tijd voor als je de laatste 2 weken helemaal alleen aan het reizen bent.

Na mijn tussenstop in Istanboel was het tijd voor het laatste stukje naar huis. Ik heb in beide vliegtuigen gelukkig wat kunnen slapen, dus ging de tijd een stuk sneller! 

En daar was ik dan, 18 uur later, weer heerlijk in de armen van m’n familie en wat was het fijn! Hup, op naar huis en kerst vieren. Ik had me geen betere thuiskomst kunnen wensen!